Tekst: Rynk Bosma
Foto: Henk Bootsma
‘Ik kan er zo vijf plaatsen noemen waarbij het organiseren van de hoofdklassewedstrijd meer moeten dan mogen is’, zo noteerde Taeke Triemstra in zijn gastcolumn in het juninummer van Keats! Een opmerking om over na te denken en zeker als je bijna elke week op het veld zit. Neem de gevestigde klassieker in Sint Jacobiparochie waar een mooie vertimmerde wagen de pers een schaduwrijk plekje gaf.
Niemand had bij de renovatie bedacht dat die pilaar in het midden een tamelijk grote stoorzender was bij het bekijken van de strijd. Dus was de bezetting minimaal. Je loopt het risico voor ‘eamelder’ te worden uitgemaakt, maar na zes tot acht weken kaatsen mag toch wel gesteld worden dat de ‘buitengebieden’ Dokkum en Broeksterwâld de zaakjes het beste voor elkaar hadden.
In de Wâlden zaten de keurmeesters in herkenbare shirts op de stoelen, en zoals het hoort zeulde de jeugd met de blokjes rond. Niet drie keer omroepen of de heren of dames hun plaatsen wilden innemen, geen overjarige blokjelopers, ik zie die arme Ate Keizer als zeventig plusser nog lopen. Het was op de Jong Nederland en de temperatuur liep tegen de 38 graden. Met de ogen dicht beschouw ik dat nog met voorsprong het meest trieste moment van de laatste jaren.
Ook in Dokkum dartelden de blokjelopers als gele kanaries door het veld en ook verder was er niets aan te merken. Het zou overigens in Broeksterwâld een volgende keer wel handig zijn een tweede omloop enzovoort op de lijst te zetten zodat die lijst ook kan worden bijgehouden. Dit even om te voorkomen dat de mensen in de Wâlden al te hoog op het paard komen te zitten.
Natuurlijk rest de vraag bij dit alles kunnen verenigingen wel voldoende jeugdige vrijwilligers krijgen. Is dat niet het geval dan houdt alles op natuurlijk. Toch is het idee van Triemstra niet zo gek, maak er een regiopartij van en kort op deze wijze de agenda fors in. Drie of vier verenigingen bij toerbeurt een hoofdklassepartij laten organiseren. Maar dat alles dan wel eerlijk per regio verdelen natuurlijk.
Wisselen van partijen zou net zo vaak kunnen gebeuren als het wisselen van partuur samenstellingen. Veel nieuwe parturen gaan terug in een oude of eerdere modus met de hoop op meer succes dan tot nog toe. Je mag je met de wijsheid van achteraf afvragen of de nieuwe coalities van een jaar geleden wel zo verstandig waren. Alleen de brigade van Puur Passie leunt tevreden achterover, al blijft het gemak waarop Van der Bos zich van de wijs laat brengen door een al te scherpe Bruinsma een raadsel. Je zou kunnen adviseren een volgende keer te vragen hoeveel eerste prijzen Bruinsma in zijn kaatsleven heeft gewonnen en dan vervolgens een bordje onder het shirt vandaan halen met de tekst: ‘dit kan vandaag krans nummer 103 of 104 worden’. Misschien is er dan wel een dokter uit de zaal gewenst.
